Deze stokroos heeft een diep paarse - bordeaux kleur, je zou zeggen dat ze bijna zwart is.
 
De stokroos is helemaal eetbaar. Er kan thee gezet worden van de bloemen van de stokroos. De slijmstoffen in de bloemen zorgen voor een thee die verzachtend werkt op de keel.
 
Ook kunnen de bloemblaadjes gebruikt worden in een kleurrijke salade. De bloemen zijn ook zeer geschikt om te vullen, bijvoorbeeld als amuse. Je kunt de bloemen vullen met geitenkaas, een salade, rijst of bijvoorbeeld pasta.
 
Jonge bladeren kunnen gekookt worden gegeten zoals spinazie. De bloemknoppen kunnen in boter worden gestoofd en met peper en zout worden gegeten.
 
De plant komt oorspronkelijk uit Turkije of Palestina en is in de 16e eeuw naar Europa geïmporteerd. De plant doet het goed in een landelijke en stedelijke omgeving en bestaat in zeer veel verschillende kleurvarianten. Er zijn enkele en dubbele stokrozen.
 
De soort groeit het beste op vrij arme kleigrond, maar de donkere varianten doen het ook goed op zanderige gronden. De stokroos gedijt het best op een luwe, warme en niet te vochtige plaats. Een bekende plaats is een muur of schutting op het zuiden, want de plant houdt van zon. Bij droog weer moet de plant extra water hebben, anders verdrogen de bloemen en rijpen de zaden voortijdig.
 
De plant bloeit in de zomer van juni tot augustus met lange bloemstengels van 1-1,5 m hoog, maar de plant kan ook veel hoger worden (tot zo'n 3,7 m). Tijdens de bloei trekt de plant bijen en hommels aan. 
 
Als de stokroos in de lente gezaaid wordt, vormt de plant dat jaar alleen blad en zal pas het volgende jaar bloeien. Zaait men de stokroos aan het einde van de zomer dan kan de plant het jaar daarop in bloei staan, maar dat is afhankelijk van het weer, het kan ook een jaar langer duren.
 
De stokroos vormt na de bloei naast de oude rozet nieuwe uitlopers. De oude stengel moet worden afgeknipt, anders kost dat de plant te veel energie.