Brave hendrik behoort tegenwoordig tot de klasse der vergeten groenten. Het plantje heeft betere tijden gekend, maar heeft het onderspit gedolven in de moordende concurrentiestrijd met spinazie en snijbiet. 
 
De plant is volkomen winterhard en komt elk jaar trouw weer op, zonder dat we daar iets aan hoeven te doen. Verder heeft de plant geen bezwaar tegen schaduw, zodat we ook de slechte plekjes in de moestuin er mee vol kunnen planten.
 
Brave Hendrik heeft een licht bittere smaak, zoals witlof dat ook heeft.
 
De plant is maar weinig veredeld en staat genetisch gezien nog dicht bij de natuurlijke voorouder. Dat betekend vaak dat de plant ook vrij robuust is.
 
De plant heeft niet veel aandacht nodig. In de schaduw gaat de teelt wat beter dan in de zon, lijkt het. Brave hendrik kan ook gebruikt worden als (eetbaar) haagje om afscheidingen te maken in de moestuin, bv om vakken te maken voor gewaswisseling.
Verwijder af en toe de uitgebloeide bloemstengels, om te voorkomen dat de plant zich teveel uitzaait.
 
Zowel blad als stengels kunnen gegeten worden. Kook het blad als spinazie. Oogst pas het tweede jaar wat blad, en vanaf het derde jaar stengels. De plant heeft een aantal jaren nodig om een sterk onderstel te ontwikkelen. De stengels worden beter als we de planten aanaarden of bedekken met compost in het voorjaar. Een beetje zoals de teelt van asperges.